Great Ocean Road,Port Campbell

Toen we aan de Great Ocean Road begonnen, na ruim 4000 km, dachten we mooi Australië wel gezien te hebben maar dat bleek niet waar te zijn. Van begin af aan een adembenemende ervaring met uitzichten die we nog niet eerder hadden gezien. De weg gaat het ene moment omhoog en even later weer naar kustniveau. Onderweg zijn we een natuurpark ingereden omdat volgens de kenners daar de beste plek was waar de Koala’s van dicht bij te zien zouden zijn. Het geluk was met ons want we vonden inderdaad 3 koala’s in de bomen die zo stoned waren als een garnaal door het eten van de bladeren van de Eucalyptus bomen. In de bladeren zit een stof die op cocaïne lijkt en de verdoving veroorzaakt. Terug naar de kust op zoek naar een mooi plekje om te lunchen en dat vonden we halverwege de route op prachtige picknick plaats waar ook Heleen’s favoriete Kakatoes aanwezig waren.
Na de lunch op weg voor een bezoek aan de historische vuurtoren van Cape Otway, die niet meer als vuurtoren gebruikt wordt maar gerestaureerd is voor de toeristen. De weg ging door het achterland en bracht ons onverwachts wat we die ochtend hadden gehoopt een bos vol Koala’s die zelfs aangehaald konden worden en ook eentje met een jong. Waar je keek, ze waren overal en stoorden zich niet aan de aanwezigheid van de mensen.
Na een uur aangekomen bij de in 1848 gebouwde en voor de scheepvaart onmisbare vuurtoren die tegenwoordig zijn functie heeft verloren aan de huidige GPS techniek , gelukkig is het verhaal van de toren in de woning van de vuurtorenwachter levenslang geborgen.
De weg naar Port Campbell waar we zullen overnachten is niet ver meer maar brengt ons nog een grote verrassing namelijk de 12 Apostelen aan de zandsteen rotskust van Port Campbell. De kracht van de oceaan is niet uit te leggen maar duidelijk waarneembaar aan deze hoge kust in de vormen van de uitgesleten hoge rotskust waar je alleen maar kunt lopen op de aangegeven route want de afbrokkelende kust is levensgevaarlijk.
Het motel in Port Campbell was voortreffelijk en de eigenaar beloofde ons voor de volgende ochtend omstreeks 7 uur een bezoek van een Walibi. Helaas het regende die ochtend en we kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat de Walibi de menselijke trek heeft aangenomen om dan maar niet te verschijnen.