Phillip Island

Phillip Island 7-11-2012
Minder interessante rit, niet al te lang.
Aangekomen in Hotel The Island Accommodatie. Hypermoderne tent, alles up to date. We hebben deze loacatie gekozen omdat hij dicht bij de plaats ligt waar de pinguin parade plaatsvind. Deze happening is s’ avonds om een uur of 8.
Er is genoeg te doen op het eiland(niet echt een eiland want we zijn er over de brug naar toegekomen), leuk geadviseerd door een aardig Aussiemeisje. De parade van de pinquins is dus pas om 20.00 uur dus we hebben de hele middag.
Zijn eerst naar een prachtig strand gereden waar we de auto geparkeerd hebben en een stuk gewandeld hebben om de “Pinnacles”te bekijken. Een rotsformatie in de zee. Heerlijk om eens lekker de benen te strekken, tenminste dat vond ik. Er werd hier en daar wat tegengesputterd maar dat werd uiteindelijk beloond met het prachtige uitzicht, de Australische mierenegel(Echidna) van ongeveer 45cm lengte en nog een soort grote lizzard. Daarna zijn we naar de Seals gaan kijken; dat was wel heel erg in de verte!
Voor de pinguïn parade kaarten gekocht; er staan enorme tribunes op het strand waar je dan naar het uit het water klimmen van de pinguïns kan kijken. Dit is overigens de kleinste soort van de pinquins.
We hebben bedacht maar eerst een hapje te gaan eten op weer een ander gedeelte van het eiland. Nog geen 5 minuten na ons vertrek kruist een Walibi ons pad. Heb zitten stuiteren in de auto, wat een kadootje.
De auto snel stilgezet en met de camera heel rustig wat foto’s genomen. We hebben elkaar een poosje aan zitten staren en dat heeft geresulteerd in een paar leuke foto’s.
De Walibi is heel donker van kleur, bijna zwart met een rode gloed. Een wat dikkere vacht en z’n bouw was iets compacter dan de kangaroe, voor zover ik dat dan in zo’n flitsmoment kan beoordelen.
Helemaal blij zijn we gaan eten om daarna naar de optocht te gaan. Warm aangekleed, bijtijds daar gaan zitten met nog een paar honderd mensen. Iedereen zat te koukleumen; we moesten wachten tot het donker werd. Met wat bescheiden spots op het strand had je goed overzicht wat er ging gebeuren. Eindelijk was het dan zover, daar kwamen ze. Iedereen zat met ingehouden adem op de tribune . Eerst zag je er 1 , toen een groepje van 3,4 en groepsgewijs kwamen staken ze het strand over en liepen naar de duinen waar hun nesten zich bevonden en op dat moment ook hongerige jongen zaten te wachten. Er kwamen zeker wel een honderd op de kant. Even later hebben we ze kunnen volgen in de duinen. Ieder zocht zijn eigen nest en veel kuikens kwamen luid piepend af op hun vader/moeder. Na zo’n lange dag waren ze erg hongerig. Pinguïns zijn zo schattig, hun speciale loopje met die korte vleugeltjes. Het grappige was dat ze zich totaal niets aantrokken van alle mensen, die weliswaar op afstand keken, maar toch.
We konden moeilijk wegkomen bij ze, het was een hele belevenis.
Weer een fantastische dag, morgen een lange rit naar Port Campbell over de Great Ocean Road.